اصطلاح چینی لب طلا مقصودبه طیف وسیعی از محصولات سرامیکی اطلاق می‌شود که در دماهای بالا پخته شده‌اند تا به کیفیت‌های شیشه‌ای یا شیشه‌ای مانند شفافیت و تخلخل کم دست یابند.
از آشناترین کالاهای چینی می توان به ظروف چینی رومیزی و تزئینی، ظروف شیمیایی، روکش دندان و عایق های برق اشاره کرد.
معمولاً سفيد يا مايل به سفيد، چيني در دو نوع لعابدار و بدون لعاب عرضه مي شود، با بيسك كه در دماي بالا پخته مي شود، كه نماينده محبوب ترين نوع بدون لعاب است.
اگرچه چینی اغلب به عنوان مترادف چین استفاده می شود، این دو یکسان نیستند. آنها به یکدیگر شباهت دارند زیرا هر دو اجناس شیشه ای با تخلخل بسیار کم هستند و هر دو می توانند لعاب یا بدون لعاب باشند.
با این حال، چینی که به عنوان خمیر نرم یا چینی لطیف نیز شناخته می شود، نرم تر است: می توان آن را با سوهان برش داد، در حالی که چینی را نمی توان. این تفاوت به دلیل دمای بالاتری است که در آن چینی واقعی پخته می شود.
خمیر سخت یا چینی “واقعی” در چین در زمان سلسله تانگ (618-907 پس از میلاد) منشا گرفت. با این حال، چینی با کیفیت بالا و قابل مقایسه با کالاهای مدرن تا زمان سلسله یوان و پگماتیت، یک نوع درشت گرانیت بود.
قبل از ورود ظروف چینی در قرون وسطی، ظروف چینی برای سفالگران اروپایی ناشناخته بود. اروپایی ها سعی کردند چینی چینی را تکرار کنند.
اما از آنجایی که قادر به تجزیه و تحلیل ترکیب شیمیایی آن نبودند، فقط می توانستند از ظاهر آن تقلید کنند. صنعتگران اروپایی پس از مخلوط کردن شیشه با اکسید قلع برای مات شدن آن، سعی کردند خاک رس و شیشه آسیاب شده را با هم ترکیب کنند
