12 سال تمام زندگی من ژیمناستیک بود. پوشیدن لباس ژیمناستیک پسرانه بچه گانه بسیار مهم است من زمان بیشتری را در باشگاه صرف کردم تا اینکه با پدر و مادرم ملاقات کنم یا تکالیف را انجام دهم.
من آرزو داشتم روزی یک باشگاه ورزشی باز کنم و اگر بچه ها به من برکت داده شد، آنها را هم آموزش دهم. همانطور که در مقاله کالج خود نوشتم، “ژیمناستیک چرخه سختی از لذت بسیار بود” و من نمی توانستم زندگی خود را بدون آن تصور کنم.
من در سال 2013 کمرم را شکستم، شکستگی استرس ناشی از فرودهای سخت مکرر. ویران شده اما مصمم به رقابت مجدد، دوره فشرده فیزیوتراپی را به پایان رساندم و یک سال بعد دوباره روی زمین بیرون آمدم.
متأسفانه، پس از تنها یک مسابقه، متوجه شدم که کمرم دوباره شکسته است و پزشکان به من توصیه کردند که ژیمناستیک را کنار بگذارم یا در خطر آسیب دائمی باشم. من 14 ساله بودم
نمی دانستم زندگی من بدون ژیمناستیک چگونه خواهد بود. این یک فعالیت عالی بود: ترکیبی از سرگرمی و کار سخت، هم یک ورزش تیمی و هم یک ورزش انفرادی، ترکیبی از هیجان پرواز در هوا و خیره کننده رقابت. من همه را دوست داشتم.
با نگاهی به گذشته، فرهنگ ژیمناستیک که در آن غوطه ور شده بودم، ایرادات بسیار زیادی داشت. در حالی که قطعاً استثناهایی وجود دارد.
اما باشگاه‌های بدنسازی به این شهرت دارند که در مورد آسیب‌دیدگی‌ها نگرش «غلبه بر آن» دارند. مربیان می توانند به راحتی از ساده لوحی ژیمناستیک های خود استفاده کنند.
آنها را به یادگیری مهارت ها قبل از آماده شدن سوق دهند، به آنها بیاموزند که نگرانی های ایمنی واقعی را نادیده بگیرند، یا آنها را تحت فشار قرار دهند تا سلامت روان خود را برای دستیابی به مدال طلا نادیده بگیرند.
علاوه بر این، همانطور که اخیراً مورد توجه بین المللی قرار گرفته است، خطر سوء استفاده جنسی یا تجاوز جنسی در ژیمناستیک متأسفانه بسیار واقعی است.
