پیراهن لباس سفید کلاسیک در مد مردانه آشنا و همه جا حاضر است. در نتیجه، ما تمایل داریم که از این موضوع غافل باشیم که برای بیش از 200 سال این لباس منحصر به فرد، که اساساً از نظر شکلی از اواخر قرن نوزدهم دستکاری نشده است.
برای مردان، تأثیر پیراهن مردانه پاییزی لباس سفید را می توان به بهترین وجه در دوران ویکتوریا جستجو کرد، جایی که این پیراهن نماد مهمی از ثروت و تمایز طبقاتی و نمادی قدرتمند از متانت و یکنواختی بود علیرغم اینکه اکثراً توسط لباس های بیرونی پنهان شده بود. .
رنگ سفید خالص پارچه آرمان های مردانه ریاضت قاطعانه را برآورده می کرد و فقط یک فرد دارای رفاه قابل توجه بود که می توانست پیراهن های خود را مرتباً بشویید و به اندازه کافی از آن لباس بپوشد.
پیوند بین تمایز اجتماعی و رنگ پارچه نشانگر بود. برای ثروت، با اصطلاحات “یقه سفید” و “یقه آبی” که از این ترسیم ایجاد می شود.
در واقع، برخی از مردان طبقه کارگر از کارگران روحانی به خاطر پوشیدن پیراهن‌های لباس سفید رنجیده بودند و از آنها به عنوان «یقه سفید سفت» یاد می‌کردند که بالاتر از رتبه اجتماعی خود لباس می‌پوشیدند، به عنوان یک کارفرما و نه کارمند.
جالب اینجاست که از یقه به عنوان نمادی از وضعیت نیز استفاده می‌شد، با یقه‌های جداشدنی زره‌مانند بلند که مانع از نگاه رو به پایین می‌شد.
یقه‌های سفت و نشاسته‌ای، نخبگان را از کارمندان متمایز می‌کرد، که برای سهولت حرکت، یقه‌های پایین را ضروری می‌کردند – اصطلاح «نگاه کردن به پایین بینی» تا حدی به این وضعیت عمودی صورت مرتبط بود.
احتمالاً در اواخر قرن نوزدهم، مردانی که خود را با لباس‌های تزئینی در مقابل لباس‌های فایده‌گرایانه اهمیت می‌دادند، به دلیل «غیرمردانه بودن» مورد سرزنش قرار می‌گرفتند.
در واقع، پیراهن لباس سفید بدون تزئینات ذاتاً با رفتار مردانه اخلاقی مناسب مرتبط بود و این ریاضت لباس نشان می داد که می توان به مردی اعتماد کرد و هوشیارانه مانند تجارت بود.
