تجزیه و تحلیل بیومکانیکی مک گی و همکاران (2013) در مورد کشش سطح کفش روی چمن نسل سوم نشان داد که انواع مختلف چمن مصنوعی خواص کشش انتقالی متفاوتی را نشان می‌دهند.
آنها دریافتند که کشش چمن بلند با پر شدن بیشتر از سایر انواع چمن مصنوعی مخصوص فوتبال بیشتر است، اما به طور کلی، تمام ترکیبات چمن مصنوعی و کفش دارای کشش قابل توجهی هستند که بازیکنان باید به آن عادت کنند.
مقایسه انواع مختلف چمن مصنوعی توسط سانچز و همکاران (2014) نشان داد که زمین‌هایی که کشش چرخشی کمتری دارند به بازیکنان اجازه می‌دهند تا زمان کل بالاتری را در آزمون توانایی سرعت تکرار شونده کسب کنند.
زمین های با کشش چرخشی متوسط (زیر پایه شن فشرده بدون لایه های الاستیک و زیر پایه شن فشرده با لایه های الاستیک)30; با این حال، گام باید کشش انتقالی کافی را در حین شتاب، کاهش سرعت و تغییرات سریع در جهت ها برای جلوگیری از لغزش ایجاد کند.
فردریک (1993)، شورتن و همکاران (2003) و ویل واک و همکاران (2009) نیز نشان دادند که کشش چرخشی با آسیب همراه است و ترکیبی از کشش انتقالی بالا و کشش چرخشی کم برای سطوح ورزشی مطلوب است.
تجزیه و تحلیل McGhie (2014) در مورد جذب ضربه و کشش چمن مصنوعی نسل سوم نیز نشان داد که کشش زیاد چمن مصنوعی در مقایسه با چمن طبیعی باعث می شود.
توانایی یک سطح برای مقاومت در برابر حرکات مستقیماً با خواص جذب ضربه آن مرتبط است32، 35. از نظر تئوری، هرچه سطح ضخیم تر باشد، زمان تماس بیشتر است.
و بنابراین توزیع نیروی ضربه بیشتر است. بنابراین، ضخامت و مقدار پرکننده مورد استفاده در چمن مصنوعی بر خواص جذب ضربه آن تأثیر می‌گذارد.
کلارک و همکاران (2010) از ابزار اندازه‌گیری کشش مکانیکی برای ارزیابی عملکرد نفوذ و کشش کفش‌های فوتبال بر روی چمن طبیعی و مصنوعی استفاده کردند.
نتایج نشان داد که چمن‌های مصنوعی نسل سوم دارای حداکثر نیروی ضربه بالاتر و پیک‌های تغییر شکل کمتری هستند، به این معنی که نسبت به چمن طبیعی سخت‌تر هستند.
