عرقیات فله کاسنی، به طور دقیق تر ریشه کاسنی در سراسر ایالات متحده رشد می کند و در مناطق مدیترانه ای در اروپا کشت می شود. ریشه کاسنی را می توان “اجباری” کرد.
به این معنی که ریشه های بالغ برای تسریع رشد به مکانی گرم، تاریک و مرطوب منتقل می شوند و بعداً ریشه را برشته و آسیاب می کنند تا به عنوان جایگزین قهوه استفاده شود.
وقتی آسیاب و دم می‌شود ظاهر و طعمی شبیه قهوه دارد، اما فاقد کافئین است، ارزان‌تر است و حاوی روغن‌های فرار نیست. در طول جنگ جهانی دوم، زمانی که حمل و نقل از کشورهای تولیدکننده قهوه به ایالات متحده مختل شد.
نیواورلئان استفاده از کاسنی را برای تولید «قهوه» رایج کرد. اما این فقط به جاوای مصنوعی محدود نمی شود، ریشه کاسنی به برخی از آبجوها و عرقیات اروپایی اضافه شده است و اخیراً دیده ام که آن را در کوکتل ها گنجانده اند تا رنگ خاکی تلخی را به لیبیا بدهد.
برگ‌های گیاه گلدار را گاهی در سالاد می‌پاشند تا کمی تلخی به آن اضافه شود، اما نباید آن را با اندیو بلژیکی یا رادیکیو، که انواع کاسنی سالاد در یک خانواده هستند، اشتباه گرفت.
استفاده دارویی از ریشه کاسنی به مصریان باستان برمی گردد و برای درمان همه چیز از بیماری ریوی یا سل گرفته تا سرطان، سرفه یا زخم استفاده می شده است.
چند مطالعه اولیه نشان می دهد که نوشیدن “قهوه کاسنی” ممکن است فواید ضد التهابی برای قلب و آرتروز داشته باشد. از نظر کنترل گلوکز، ریشه حاوی 40 درصد اینولین است که شاخص گلیسمی آن صفر است.
بنابراین تأثیر ناچیزی در افزایش قند خون دارد. این موضوع آن را به انتخابی مطلوب در میان بیماران دیابتی تبدیل می کند و یک مطالعه کوچک در سال 2015 نشان می دهد.
که ریشه کاسنی در واقع می تواند به تاخیر در شروع دیابت کمک کند. با این حال، این یافته های نوپا نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
