پس از فراتر از مدرسه ابتدایی و ورود به مدرسه راهنمایی، کودک شروع به کشف کلاس هایی مانند مغازه چوب فروشی، صفحه کلید و اقتصاد خانه می کند.
اینها همه از پایه اسباب بازی دورج توی و بازی است. مدرسه راهنمایی همچنین جایی است که کودک می تواند در فعالیت های فوق برنامه مانند باشگاه شطرنج، بسکتبال و روباتیک شرکت کند.
همه این فعال‌سازی‌ها را می‌توان در سطح دبیرستان نیز ایجاد کرد. یادگیری حتی بیشتر شده است زیرا اکنون تکرار بازی در کودکی پیش دبستانی شروع به بهبود تکنیک شما کرده است و شما مهارت را برای سالها اسباب بازی و بازی به دست آورده اید.
در حالی که سال ها از طریق بازی یاد می گیرید، تیمی از همسالان خود را ایجاد می کنید که از بازی با اسباب بازی ها با شما نیز لذت می برند. این همتایان معمولاً به عنوان دوستان شما شناخته می شوند.
این باعث می شود که شما لذت بیشتری را بازی کنید و به شما کسی را می دهد تا موفقیت بازی شما را با خودتان ارزیابی کند. بازی به رشد اجتماعی نیز کمک می کند و همانطور که کودک از طریق بازی با اسباب بازی ها رشد می کند، رشد اجتماعی او نیز افزایش می یابد.
بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند که بازی ارتباط مثبتی با مجموعه‌ای از مهارت‌های شناختی و اجتماعی دارد. اریکا کریستاکیس و نیکلاس کریستاکیس در مقاله اخیر CNN Opinion، («می‌خواهید بچه‌هایتان را وارد دانشگاه کنید؟» اجازه دهید بازی کنند.
موارد زیر را به اشتراک گذاشتند: کودکان در حین بازی یاد می‌گیرند که به اشتراک بگذارند، رضایت را به تعویق بیندازند، چانه‌زنی کنند یا در مورد تعارضات مذاکره کنید، مشکلات را حل کنید.
اهداف را به اشتراک بگذارید، انعطاف پذیری به دست آورید و با نارضایتی زندگی کنید. بازی تخیلی با اجازه دادن به کودکان برای راه رفتن در کفش دیگران، نفرین می کند و باعث رشد همدلی می شود.
