یک کوپلینگ دو لوله و اتصالات نرده استیل را به هم متصل می کند. اتصالات در صورتی که اندازه آنها متفاوت باشد به عنوان کوپلینگ کاهش دهنده، کاهنده یا آداپتور شناخته می شود.
دو نوع یقه وجود دارد: “عادی” و “لغزنده”. یک کوپلینگ معمولی دارای یک برجستگی کوچک است یا در داخل متوقف می شود تا از وارد شدن بیش از حد لوله و در نتیجه از وارد کردن قسمت دیگر لوله جلوگیری کند (که منجر به اتصال غیر قابل اطمینان می شود).
یک کوپلینگ لغزشی عمداً بدون این توقف داخلی ساخته می شود تا در مکان های تنگ، مانند تعمیر لوله ای که به دلیل خوردگی یا ترکیدگی یخ زده، نشتی کوچک داشته باشد، لغزش داده شود.
که بنا به دلایلی باید موقتا قطع می شد. از آنجایی که توقف تراز وجود ندارد، این بر عهده نصاب است که مکان نهایی کوپلینگ لغزشی را به دقت اندازه گیری کند تا مطمئن شود که درست قرار گرفته است.
یک اتحادیه همچنین دو لوله را به هم متصل می کند، اما کاملاً با یک کوپلینگ متفاوت است، زیرا امکان جداسازی لوله ها در آینده را برای تعمیر و نگهداری فراهم می کند.
بر خلاف کوپلینگی که نیاز به جوش، لحیم کاری یا چرخش با حلال دارد (برای کوپلینگ های رزوه ای)، یک اتصال امکان اتصال آسان و قطع چندین بار در صورت نیاز را فراهم می کند.
از سه قسمت تشکیل شده است: یک مهره، یک ماده و یک انتهای نر. هنگامی که انتهای ماده و نر به هم وصل می شوند، مهره با فشار دادن محکم دو سر به یکدیگر، محل اتصال را می بندد. یونیون ها نوعی کانکتور فلنجی بسیار فشرده هستند.
هنگامی که دو فلز غیرمشابه با یک محلول رسانای الکتریکی در تماس باشند (آب معمولی شیر رسانا است)، یک جفت الکتروشیمیایی را تشکیل می‌دهند که با الکترولیز ولتاژ تولید می‌کند.
